De Roadtrip van Lotte & Karin

Paramaribo – Paramna – Onverdacht – Onverwacht – Lelydorp – Brokopondo Disctrict – Stuwmeer – Afobaka – Brokopondo, Ananiestrand – Baxiettour – Asigron – Babunhol – - Bersaba - Santigron - Paramaribo

Zoals ik ook al op facebook vermelde.
‘’Een trip waar we het al maanden over hebben, een trip waarvan de datum lastminute is vastgesteld, een trip waarbij het vervoer, de avond van te voren, nog geregeld moest worden, een trip waarbij we geen plan hadden van waar we moesten gaan. Kortom, een trip om nooit meer te vergeten! Door een simpel idee een geweldig weekend gehad met Lotte en ons busje ‘’.

Op een dag kwam het idee om een trip te maken, maar qua aantrekkelijkere financiële redenen en meer avontuur als je het zelf zou doen werd de trip door Lotte en mij zelf in elkaar gezet.
‘’Waar gaan we heen ?!’’ Was de grote vraag.

Maanden over de trip gesproken, bezienswaardigheden opgezocht en samen gezeten met kaart, folders, rondreisboekjes over Suriname etc. Maar door alle folders, boekjes en mogelijkheden werd er door de onoverzichtelijkheid maar niets vastgelegd. Toen maar besloten om elk met de ogen dicht een plek op de kaart te prikken. Eerst kwam ik uit in de oceaan wat zeer zeker niet mogelijk zou zijn.
Daarna de plek Wanati aangewezen. (ook totaal niet mogelijk…)
Lotte kwam uit bij het Brokopondo District.

Zo gezegd zo gedaan. Besloten ergens eind november de trip te maken en een auto te huren.
Het duurde even.. maar alsnog de dag voordat we eventueel zouden vertrekken alles kunnen regelen.
Kaarten van suriname, auto gehuurd via via, koelbox, auto-opladers en cds gebrand met muziek van o.a. Surinaamse hits, acoustic covers en de befaamde Nederlandse hits. Kortom, meebleéhr hits.

Het plan was driedaags, maar door de lastminute bevestiging dat we echt gingen hebben we er tweedagen van gemaakt. I.v.m. het te laat vrij vragen van werk dan.

Wroemmm wroemmm…. Even spannend, het was met automaat en een busje..
Ik zou alles rijden aangezien Lotje geen rijbewijs heeft. Eigenlijk nooit in een automaat gereden, behalve in de geweldige sportauto van Oom Peter tijdens een shoot, en ook in een busje rijden had ik nog nooit gedaan. Kopie van paspoort, gegevens, betaling en dergelijke werd geregeld.

‘’’Kun je hem zelf achteruit uit de tuin rijden?’’ .. ‘’Ja hoor!’’ Even stoer als dat het er uit kwam kwam ook het busje uit de tuin en hebben we uiteindelijk 15 – 20 uren gereden dit weekend. Geen enkel probleem gehad met het verkeer, de verschillende Surinaamse toetergedragingen aangeleerd en uitgevoerd en vooral (ja mama) rustig en voorzichtig aan gedaan .. Met het busje op trip was heerlijk, laadruimte achterin, een grote achterbank en voorin drie zitplekken dus genoeg ruimte voor wat overheerlijke snacks tussen ons in. Natuurlijk trekt een busje minder hard op, en was een jeep af en toe ook wel handig geweest midden in de jungle en hobbelde wegen.. Wat ook even wennen was was dat het stuur aan de rechterkant zat (alles is dan in spiegelbeeld). Zo zette ik dus ook af en toe de ruiterwissers aan i.p.v. de knipperlichten.

Een trip is een trip niet zonder regels. Natuurlijk hadden wij zo ook onze afspraken.
Ik zou rijden, Lotte zou kaartlezen en mij af en toe er op wijzen dat ik niet rechts, maar links moest rijden. Verder mochten we alles laten en doen wat we wouden. Flexibel niet?!

Waar zijn we nou uiteindelijk beland ?! De plekken heb ik aan het begin al benoemd.
Er zijn niet veel wegen in Suriname, sowieso niet veel verharde (geasfalteerde) wegen. We hadden dan ook wel een zak vol kaarten e.d. mee maar uiteindelijk stond toch niet alles er op.
Zo ook moest Lotte even wennen en hebben we eerst even wat extra rondjes gereden.

Daarna via een aantal dorpen richting Lelydorp, waar zich één van de grootste vlinderkwekerijen bevindt van Zuid-Amerika. Vlinders, rupsen, ontpoppingen en ook slangen, muizen en schildpadden gezien.

Vervolgens Lotte haar ‘vingerprik – Brokopondo Disctrict’ aangenomen en richting Brokopondo gereden. Onderweg Roti Rolls gehaald om in de avonduurtjes nog wat warms te kunnen eten.
Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij het Stuwmeer. Bij de dam. Prachtig. Even heerlijk genoten van het uitzicht en vervolgens omhoog geklommen (met de auto) aangezien we door onze nieuwsgierigheid het niet konden laten en wouden weten wat er achter de dam te zien was.
Via enorme gaten en steile hellingen omhoog gekomen en uiteindelijk nog een prachtiger uitzicht mogen zien en een prachtig puur dorpje, genaamd Afobaka.

Na een tijdje fotograferen, gesjans, en een buschauffeur die graag met ons mee wou (‘’Als de wereld niet zo groot zou zijn, dan zou ik jullie achtervolgen’’) weer HOP naar beneden en maar eens op zoek naar een slaapplek aangezien het al snel donker zou worden.

Wat rondgevraagd naar plekken om te slapen en uiteindelijk beland bij het Ananiestrand – Brokopondo District aan de Suriname Rivier. Hier konden we een (open) hutje huren. Hier kon Lotje haar hangmatje ophangen en kon ik mijn luchtbed oppompen. Toen ik erachter kwam dat ik geen klamboe mee had genomen maar besloten om ‘onder’ Lotte te gaan liggen. Zeker gezellig.. elke keer als ik jeuk had, me shirt naar beneden wou trekken, of me op mijn zij wou draaien, gaf ik Lotte een dreun. Ben zeker blij dat Lotte dit weekend geen buikpijn had…

In de avonduren bij de chinees in het dorp onze koelbox weer aangevuld (deze was inmiddels na twee keer inkopen bij het begin alweer leeg). We wouden ook graag ijs. De mannen in de winkel kwamen aan met een hamer en zetten zichzelf aan het werk met een big smile (‘’Natuurlijk helpen wij deze mooie blanke meisjes’’) en een grof stuk ijs. Koelboxje vol, en weer terug naar ons kamp.

Wat een nacht! Een skinny dip avontuur, een paar sapjes, nog een film-update van onze tour, trommelgeroffel tot diep in de nacht wat door het hele oerwoud echode van een feest vlakbij, camouflage padden, galopperende zwerfhonden langs ons heen die loop van paarden hadden overgenomen, een hallucinerende hond die agressief huilend en grommend bij een ander hutje stond te krijsen (misschien had hij een pilletje tramadol van mij geslikt, ik zag tevens ook niets bewegen in dat hutje, maar hij heeft het een uur aangehouden) en Lotje die dus lekker boven me lag te knorren.

De volgende dag nog even langs onze chinese friends en toch beide nieuwsgierig naar waar die weg rechts nou naar toe ging (de weg links, waar we vandaan kwamen zou 15 minuten verwijderd zijn van de verharde en bekende weg) … ‘’Zullen we heel even kijken?!’’ …

Het even kijken kwam uit op een best groot dorp, twee uren bauxiet rijden (Na een uur rijden: ‘’Weet jij nog waar we zijn?!’’ ‘’Oké we rijden door totdat we geen bereik meer hebben’’ ‘’Oké, we hebben geen bereik meer, we rijden tot 11uur (10:52) door’’ . Ben toen maar iets sneller gaan rijden, wat bijna onmogelijk was aangezien overal gaten en kuilen waren. Uiteindelijk kwamen we stroomkabels tegen, dus dat zou een teken van leven moeten zijn. Na nog een uur was dit dan ook het geval.
Weer een geweldig dorpje met geweldig lieve mensen mogen ontmoeten. We bedachten ons dat we nog een zak spekjes in de auto hadden liggen. Na akkoord al die lieve kindertjes wat spekjes gegeven. Heerlijk gevoel en wat kunnen ze met zoiets kleins blij zijn zeg!

Eenmaal weer op de weg en na een lange tijd terug beland op een verharde weg waar we na wat rondrijden ook weer wisten waar we waren. Ongeveer 13.00 uur en verder op tour.
Bij Babunhol beland, een recreatieoord met een heerlijk uitzicht over de Surinamerivier.

Vervolgens richting Santigron gereden, een geweldig dorpje wat ons veel moeite heeft gekost om er te komen. Een stuk of vier keer langs ‘die ene weg’ gereden, door vijf mensen een verschillende weg ingestuurd, de vrees van de bijna lege tank (het vakje empty was ook echt bijna empty) en nog wat meeblehr muziekjes en 3 uren verder Santigron bereikt. ‘’Eigenlijk was het heel simpel en hadden we drie uren geleden gewoon meteen links ‘die ene weg’ in moeten gaan’’.

But we made it! Tank bijna leeg, de laatste spekjes uitgedeeld aan de kinderen daar (heerlijk gevoel!) en pruttelend een tankstation kunnen bereiken. Nog even de carwash in en op naar Paramaribo.

Lekker nazittend aan de waterkant, koelbox nog even terug gebracht en in de avond ook afscheid genomen van ons busje. Bedankt busje, voor die fijne tijd en dat je het vol hebt gehouden, ook op wegen die niet voor jouw bouw bestemd waren.

Lotte bedankt voor de mooie trip! Elk weekend mag van mij wel zo!

Benieuwd wat ik de rest van deze maand heb gedaan? In het kort dan nog even..
Een dagje overbridge, een prachtig recreatieoord met uitzicht, bbq en veel gezelligheid.
Een Jamaicaans feest, leuk om eens mee te maken.
Een proeflesje salsa, erg leuk, maar mijn rug kan het op dit moment niet opbrengen helaas.
Een weekendje (met overnachting, bbq, sapjes en sinterklaasviering) overbrigde.
Een dagje ziekenhuis, op bezoek bij een orthopeed om foto’s te maken en een second opinion van waarom ik nou na een maand zo’n aanhoudende pijn in mijn rug heb (Rontgën: geen botbreuken of andere dingen te zien. Analyse Ortopheed: Naproxen en Dyclovenac hielpen niet tegen de pijn, dus hij heeft Tramadol voorgeschreven. Verder moest ik mijn dagelijkse bezigheden proberen op te pakken).

De tramadol heeft me wel even goed gedaan. Ik heb nu nog een paar back-up pillen, maar ben er in principe mee gestopt. Het is zware medicatie en ook met diverse bijwerkingen. Ik mag nu zeker niet klagen, ik doe weer veel meer in vergelijking met twee/drie weken terug. Uitgaan nog niet echt, maar wel veel andere leuke dingen! Dus het gaat goed, en zo ook te lezen in mijn verhaal hierboven heb ik het nog steeds reuze naar mijn zin hier in Suriname.

Het gaat jullie goed!

Bigi Brasa

Ps. Nou ben ik Bersaba, ons grote avontuur, vergeten in het verhaal te benoemen. Bersaba is een plekje hier een SU, ook wel bekend omdat er de oude spoorlijn nog is te vinden. Lotte en ik hebben dit graag willen zien, maar doordat we door het bosje moesten lopen en dus ons busje uit moesten en kwetsbaarder waren dan dat we in het busje zaten maar bijna rennend weer het busje in gekropen nadat we een ‘enge’ man met een kapmes in het bos hadden gezien die de hele tijd op ons zat te wachten.

'' Zien jullie ons al rennen ?! ''

Om toch nog een stukje spoorlijn op de foto te krijgen maar een foto gemaakt van het stukje wat er in het dorpje zelf te zien was.....